Της ΜΑΡΙΝΑΣ ΣΑΟΥΛΙΔΟΥ
«Αυτοχειρία» χαρακτηρίζουν οι ειδικοί το… φλερτ της κυβέρνησης με το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, από το οποίο και η Ελλάδα σε περίπτωση μη εξεύρεσης «ευρωπαϊκής λύσης» ευελπιστεί ότι θα αντλήσει τα πολυπόθητα κεφάλαια για τη διάσωση της Οικονομίας της.
Την ώρα, λοιπόν, που τα βλέμματα όλων είναι στραμμένα στη Σύνοδο Κορυφής της Ε.Ε., που θα πραγματοποιηθεί την Πέμπτη στις Βρυξέλλες, πολλές είναι εκείνες οι «φωνές» που προειδοποιούν πως το άνοιγμα των Ταμείων του ΔΝΤ δεν αποτελεί μόνο την έσχατη, αλλά και την επαχθέστερη λύση για τη χώρα μας.
Ο δανεισμός από τον διεθνή Οργανισμό θεωρείται βέβαιο ότι θα συνοδευτεί με σκληρούς -έως και εξευτελιστικούς- για τη χώρα μας όρους, οι οποίοι όχι μόνο θα «στραγγαλίσουν» οικονομικά μισθωτούς και συνταξιούχους, αλλά θα «παγώσουν» και κάθε είδους ανάπτυξη.
Τα μέτρα…
Τι σημαίνει, πρακτικά, για τον Έλληνα το γεγονός ότι βρισκόμαστε στο… χείλος του ΔΝΤ; Με απλά λόγια, «μεταφράζεται» σε λιτότητα, ανεργία, καθήλωση των μισθών και των συντάξεων, περικοπές ακόμη και στον τομέα της υγείας, νέους φόρους, επιτάχυνση των ιδιωτικοποιήσεων, αλλά και ριζική αναθεώρηση του ασφαλιστικού.
Πιο συγκεκριμένα, η προσφυγή μας στο ΔΝΤ θεωρείται βέβαιο ότι θα συνοδευτεί από κατάργηση επιδομάτων, 13ου και 14ου μισθού στον δημόσιο και ιδιωτικό τομέα, πλήρη απελευθέρωση των απολύσεων και κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων εργασίας, καθώς και νέες αυξήσεις στον ΦΠΑ.
Παράλληλα, οι Έλληνες θα πρέπει να αναμένουν και συρρίκνωση του Δημόσιου Τομέα κατά 25%, με έμμεσες απολύσεις που μπορεί να φθάσουν περί τα 150.000 άτομα, αλλά και άρση της μονιμότητας στους περισσότερους τομείς και συγχωνεύσεις Οργανισμών και ΔΕΚΟ, ώστε να μειωθούν οι απαιτούμενες θέσεις εργασίας.
«Τα πάνω-κάτω», ωστόσο, ενδέχεται να επιφέρει η μέγγενη του ΔΝΤ και σε ό,τι αφορά την ασφάλιση, αφού η Ιστορία έχει δείξει ότι πολλές από τις χώρες που στο παρελθόν ζήτησαν τη βοήθεια του Οργανισμού αναγκάστηκαν στη συνέχεια να αυξήσουν τα όρια συνταξιοδότησης.
Αυτό σημαίνει ότι και στην Ελλάδα δεν θα αποτελέσει έκπληξη αν η κυβέρνηση τελικά… λάβει οδηγίες για εξίσωση και αύξηση των ορίων στα 67 χρόνια, καθώς και για συγχώνευση των Ταμείων, ώστε να μείνουν συνολικά μόνο δύο ή τρία.
Οι όροι που εκτιμάται ότι θα αναγράφονται στο «συμβόλαιό» μας με τον Διεθνή Οργανισμό, πρέπει να αναφερθεί, δεν είναι χειρότεροι από εκείνους που επέβαλε και μας επιφυλάσσει ακόμα η Ε.Ε. Η διαφορά, όμως, έγκειται στο ότι κανένας δεν μπορεί να εγγυηθεί στην Ελλάδα ότι σε λίγους μήνες δεν θα ζητηθεί από το ΔΝΤ η λήψη και νέων, σκληρότερων μεταρρυθμίσεων!
Πρόβλημα της Ευρωζώνης…
Τα σκληρά μέτρα που κατά το παρελθόν κλήθηκαν να λάβουν οι χώρες που προσέφυγαν στον «διεθνή δανειστή» αποτελούν ωστόσο τη μία όψη του νομίσματος. Κι αυτό γιατί πέρα από τις οικονομικές προεκτάσεις, το ζήτημα του δανεισμού της Ελλάδας έχει αναμφισβήτητα και πολιτική χροιά.
Η υπόθεση έχει ήδη προκαλέσει τριγμούς στον γαλλογερμανικό άξονα, με το Παρίσι να τάσσεται υπέρ της ευρωπαϊκής στήριξης και το Βερολίνο ακόμα και λίγες ώρες πριν από τις τελικές αποφάσεις της Πέμπτης να εμμένει στη θέση ότι η Ελλάδα πρέπει «να τα βγάλει πέρα μόνη της».
Ποια από τις δύο χώρες προσέρχεται στη Σύνοδο των Βρυξελλών με ορθότερες προτάσεις; Την απάντηση δίνει στον «Α.Τ.» ο καθηγητής Ευρωπαϊκής Ενοποίησης στο Πανεπιστήμιο Αθηνών κ. Παναγιώτης Ιωακειμίδης, εξηγώντας ότι: «Η Ελλάδα θα πρέπει να ενισχυθεί από την Ε.Ε., καθώς το ελληνικό πρόβλημα είναι ταυτόχρονα και ευρωπαϊκό πρόβλημα. Επομένως, θα πρέπει και να υπάρξει ευρωπαϊκή λύση».
Σύμφωνα, εξάλλου, με τον κ. Ιωακειμίδη «η ενδεχόμενη προσφυγή στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο θα αποτελούσε μια ιδιαίτερα αρνητική εξέλιξη τόσο για την Ελλάδα, όσο και για την Ευρώπη. Κι αυτό γιατί αφενός το ΔΝΤ θα «έμπαινε από την πίσω πόρτα» στα εσωτερικά της Ευρωζώνης, αφετέρου όμως για την Ελλάδα θα μπορούσε να οδηγήσει στην περιθωριοποίηση της χώρας στο πλαίσιο της ΟΝΕ».
Η προσφυγή στο ΔΝΤ, βέβαια, σε κάθε περίπτωση, θα γίνει με τη σύμφωνη γνώμη των Βρυξελλών. Ευτυχέστερο σενάριο για την Ελλάδα θα είναι να υπερνικήσουν οι «ψήφοι» των χωρών που τάσσονται υπέρ της ευρωπαϊκής διευθέτησης του ζητήματος, αν και αρκετοί είναι εκείνοι που θεωρούν πλέον βέβαιο ότι η «ετυμηγορία» θα βρίσκεται κάπου στη μέση, και άρα θα υπάρξει συντονισμένη δράση Ευρωζώνης και ΔΝΤ.
Το ΔΝΤ, πάντως, σε περίπτωση που τελικά αναμειχθεί με το πρόβλημα της ελληνικής Οικονομίας, πρέπει να επισημανθεί, θα παράσχει έως και 60 δισ. ευρώ στο κράτος, με επιτόκιο 4,4% για 5 χρόνια. Δεδομένου όμως ότι η αγορά δίνει επιτόκιο γύρω στο 6,3%, εύκολα κάποιος αντιλαμβάνεται ότι η λογιστική διαφορά δεν είναι παρά 500 εκατ. ευρώ…
Περί ΔΝΤ...
Το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο είναι ένας διεθνής Οργανισμός, ο οποίος επιβλέπει το παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα παρακολουθώντας τις συναλλαγματικές ισοτιμίες και τα ισοζύγια πληρωμών και προσφέροντας οικονομική και τεχνική βοήθεια όταν του ζητηθεί.
Ιδρύθηκε στις 27 Δεκεμβρίου του 1945 στην Ουάσιγκτον, κατόπιν συνομολόγησης 39 χωρών, αν και η θέσπισή του είχε προπαρασκευαστεί, ενάμιση χρόνο πριν, κατά τη Διεθνή Νομισματική και Χρηματοδοτική Συνδιάσκεψη που συνήλθε στο Μπρέτον Γουντς, του Νιού Χαμσάιρ των ΗΠΑ.
Έδρα του Οργανισμού ορίσθηκε η Ουάσιγκτον ως πρωτεύουσα της χώρας με το μεγαλύτερο ποσοστό συμμετοχής, ενώ αρχικός του στόχος ήταν η αποτροπή της επανάληψης μίας νέας παγκόσμιας οικονομικής κρίσης, όπως εκείνης του μεγάλου κραχ της δεκαετίας του '30.
ΠΟΙΕΣ ΧΩΡΕΣ ΕΧΟΥΝ ΖΗΤΗΣΕΙ ΒΟΗΘΕΙΑ
Με το ΔΝΤ να «καραδοκεί» καλό θα ήταν να γνωρίζουμε πώς εξελίχθηκε η Οικονομία μερικών εκ των δεκάδων άλλων χωρών που στο παρελθόν ζήτησαν την αρωγή του διεθνούς οργανισμού…
* ΤΟΥΡΚΙΑ (αρχές 2007):
Το ΔΝΤ ζήτησε υποτίμηση του νομίσματος, πάγωμα μισθών και δημοσίων δαπανών, καθώς και κεντρικό έλεγχο του τραπεζικού συστήματος.
* ΑΡΓΕΝΤΙΝΗ (1999, 2001, 2005):
Ζητήθηκε περικοπή δημοσίων δαπανών και αύξηση των άμεσων και έμμεσων φόρων.
* ΙΣΛΑΝΔΙΑ (Νοέμβριος 2009):
Επήλθε μείωση κατά 10% των δαπανών των υπουργείων και αύξηση κατά πέντε ποσοστιαίες μονάδες των επιτοκίων χορηγήσεων.
* ΟΥΓΓΑΡΙΑ (Νοέμβριος 2008):
Μετά τη δανειοδότηση η χώρα αύξησε το ΦΠΑ από 20% σε 25%, οι συντάξεις αναπροσαρμόστηκαν, ο 13ος και 14ος μισθός καταργήθηκε, πάγωσαν μισθοί και συντάξεις, ελαστικοποιήθηκε η αγορά εργασίας κ.ά.
* ΛΕΤΟΝΙΑ (2008)
Το ΑΕΠ της έχει υποχωρήσει κατά 24%, οι συντάξεις «πάγωσαν», οι δαπάνες του προϋπολογισμού μειώθηκαν κατά 4,5%, υπήρξε περικοπή μισθών στο Δημόσιο κατά 40%.
http://www.adesmeytos.gr/news.php?aid=9854
Category:
